15 november 2017. Van Wellington naar Pohara

Het is vroeg dag vandaag. Om 06.30 uur staat de wekker,  maar we zijn de wekker voor. Rond 7.00 uur rijden we check in baan bij de Interislander voor de overtocht van het Noordereiland naar het Zuidereiland op. Exact om 09.00 uur vaart deze ferry weg van Wellington naar Picton. We hebben eerst nog wolken, maar al snel breekt de zon door en als we aankomen hebben we een strak blauwe hemel. De 3,5 uur durende tocht brengen wij heerlijk relaxt op het bovendek door. We ontdekken dat we op een boot varen die gemaakt is door Van der Giesen-De Noord in 1995. En natuurlijk vindt René een onderdeel van Econosto, tenslotte heeft dat bedrijf alle aansluiters e.d. voor deze ferry geleverd. Helemaal leuk, natuurlijk. Het is een uiterst kalme zee, geen rimpeltje. Wanneer we de fjord bij Picton in varen duurt het nog 1,5 uur voor we daadwerkelijk aanleggen. Het is een prachtig stuk wat we varen. Van deze overtocht is bekend dat vrijwel altijd dolfijnen een gedeelte mee zwemmen. Vandaag dus niet, helaas. In Picton gaan we de Queen Charlotte weg rijden. Een 40 km lange, kronkelige weg, die regelmatig uitzicht geeft op de fjord waar we langs rijden. Soms stoppen we dan ook om even extra te genieten. Het is hier een stuk groener dan op het Noordereiland en we zien ook meer bergen. We hebben nog een heel stuk te rijden, we willen naar het Abel Tasman Park. Door kleine dorpjes, soms direct langs de kust en dat gecombineerd met van tijd tot tijd kronkelige wegen. Maar inclusief een boodschappen en tankstop en natuurlijk ergens aan de kust een lunch stop, komen we rond 18.00 uur aan in Takaka. We zijn het dan ook wel een beetje zat, maar met een biertje in het zonnetje op een rustige camping langs de kust komt het allemaal weer goed. Op het Noordereiland hebben we 1884 km gereden van zondag 5 tot en met woensdagmorgen 15 november 2017.