24 november 2017. Van Papatowai naar Curio Bay

Er valt een druilerige regen als we wakker worden, maar als we weg rijden is het weer cloudy but dry. We willen 500 meter verder bij The Lost Gypsy koffie drinken, maar dat is nog niet open. Dus door rijden. We stoppen bij het Lenz Reservepark met verschillende keuzes voor wandelingen. We kiezen de kortste, die van 1 uur. Hier is in 1938 een houtzaagmolen geweest. Via rails werd hout uit de bossen hoger gelegen gehaald. Er is nu niets meer van te zien in dit bos. Het is super begroeid, prachtig. We besluiten terug te rijden naar The Lost Gypsy en dat blijkt een verrassing te zijn. In een soort van oude woonwagen heeft een man allerlei curiosa verzameld, maar hij maakt ook verrassende dingen van curiosa. We komen ogen te kort. We ontmoeten er een Nederlands echtpaar waar we enthousiast ervaringen mee delen. En dan door naar de McLean Falls. Weer lopen we door een prachtig bos met o.a. enorme varens om uit te komen bij een mooie waterval. Leuk zoals dingen ergens "verstopt" zijn. De zon komt goed door en het wordt zelfs warm. We rijden door naar het zuidelijkste punt van het eiland: Slope Point, maar 6 km voor dat punt staat op de weg een bord: Road closed. Jammer, dan maar door naar de camping. Op een klif in zee ligt deze camping en terwijl we een plek reserveren zien we de dolfijnen al in de baai voor de camping zwemmen. We kiezen een unpowered plaats met uitzicht op de rotsen en de zee. We hebben de camper nog niet aan de waterkant gezet of René ziet een pinguïn. René daalt een stuk de rotsen af en fotografeert en filmt uitgebreid. Super. Daarna lopen we naar de baai waar René in no time met de Go Pro in korte broek tussen de dolfijnen staat, die om de mensen heen zwemmen. Twee keer zien we de dolfijnen mee zwemmen met een naar land rollende golf. Het kan niet op vandaag. Na het avondeten lopen we een stuk de camping af naar een partij rotsen. Hier komen pinguïns aan land. En was het 2 dagen geleden nog afzien met wind en kou, hier zijn de stenen nog warm en is er een aangenaam temperatuurtje. Er  is een prettig sfeertje. Allerlei mensen zitten op de rotsen, ook van Curio Bay zelf en het uitzicht grandioos. Terwijl wij bedenken wat Jochem Myer over pinguïns zou kunnen opvoeren vliegt de tijd voorbij. Rond 21.00 uur verschijnt 1 grote pinguïn die lange tijd en duidelijk te volgen is. Wat een belevenis. En dan is het toch echt tijd voor koffie en wijn. Een dag om lang van na te genieten.