5 november 2017 Van Auckland naar Trounson Kauri Park

Ons hotel ligt in de buurt van een politiebureau en vannacht horen we met regelmaat Miami Vice-achtige sirene geluiden. Maar uiteindelijk slapen we redelijk tot goed en bij het wakker worden zien we blauwe stukken lucht en een zonnetje. Na ons ontbijt pakken we de laatste spulletjes in en gaan we op weg naar de Sky bus. Deze rijdt in 45 minuten naar de airport waar al snel de transferbus van de camper verhuur komt. Bij de camper verhuur krijgen we een iPad waarop we van alles moeten invullen en waarop een koppeling met je creditcard wordt gemaakt. Ons is door de reisorganisatie geadviseerd een expres return pack te kopen. We krijgen dan geen afrekening van onze kilometers bij het inleveren van de camper en, zo ontdekken we nu: we hoeven straks niet af te tanken, de gasfles hoeft niet afgevuld te zijn en we hoeven het waterafval en het toilet niet te legen. Dat scheelt weer een hoop gedoe. Maar dan komt pas echt de verrassing: er staat voor ons een totaal nieuwe camper klaar. Alles spiksplinternieuw. En 68 kilometer op de teller. Brrrr. Dat is even heftig. Na een uitgebreide uitleg gaan we richting supermarkt. De eerste kilometers vinden we allebei behoorlijk spannend. Het voor de 1e keer links rijden in een drukke stad vraagt toch best wat alertheid en energie. Bij de supermarkt halen we heel wat boodschappen. En wat ons al eerder verbaast, die worden bij afrekenen voor je ingepakt in.........................plastic tasjes. Heel veel plastic tasjes. Bizar gewoon. Als de caissièr, een jonge jongen, bij het bier komt gaat hij de hoofdcassiere halen. Dat mag hij, gezien zijn leeftijd niet scannen. Lachend komt ze aan en vraagt Petra om haar legitimatiebewijs. Zo, Petra's dag kan niet meer stuk. De jonge cassier scant daarna wel de wijn. Dat mag weer wel. Wij snappen het niet helemaal. Nadat alles in de camper een plekje heeft gekregen, komt pas echt de vuurdoop. We moeten Auckland uit rijden. Er wonen ongeveer 1,5 miljoen mensen en het lijkt of iedereen juist vandaag op stap is. In het begin wil René heel erg links rijden wat Petra behoorlijk eng vindt. We moeten lange tijd over de snelweg, maar als deze een tolweg wordt kunnen we afslaan en komen we uiteindelijk op rustiger en groenere wegen. We zien weerprachtige  bomen en yucca's. Het wordt ook meer heuvelachtig. Na zo'n 200 kilometer komen we heelhuids aan bij Trounson Kauri Campground. Een ietwat vervallen gebeuren, waar je gewoon een plek moet zoeken en met een zakje in een metalen paal moet betalen. Direct naast de camping is een wandelroute door een oerbos waar je eventueel kiwi's zou kunnen zien. Dan wel in het donker met rood licht. René heeft rood licht op zijn hoofdlampje,  dus gaan wij na het eten en koffie een pikdonker bos in.  Bij het begin moet je je schoenen goed borstelen en je zolen bespuiten met ontsmetter dat volgens ons niet eens meer genoemd mag worden in Nederland. Het bos is zeer indrukwekkend en stil. We zien prachtige plekken met vuurvliegjes, enorme varens en reusachtige bomen. Maar geen kiwi's. Terug bij de camper drinken we een lekker glaasje wijn en begint onze 1e nacht in de camper. Welterusten.